divisuras

Discretiva

divisuras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvīsūrās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii dīvīsūrus
dīvīsūrās	casus accusativus pluralis	substantivi dīvīsūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiːˈsuːraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vī·sū·rās — morphologica: dīvīs-ur-as

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• herba est trixaginis specie et mollitia, cauliculis subrubicundis. nascitur in tegulis et in muris. nomen hoc Graeci dederunt, quia vere canescit. caput eius numerose dividitur lanugine, qualis est spinae, inter divisuras exeunte; quare Callimachus eam acanthida appellavit, alii pappum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes