doluit

Discretiva

doluit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
doluit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	doleō (dolēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdo.lu.it/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·lu·it — morphologica: dolu-it

Loci

M. Tullius Cicero –106…–4

P. Ovidius Naso –42…+18

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

C. Suetonius Tranquillus ca. 70–150

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Atque is cum pila ludere vellet — studiose enim id factitabat — tunicamque poneret, adulescentulo, quem amabat, tradidisse gladium dicitur. Hic cum quidam familiaris iocans dixisset: ‘huic quidem certe vitam tuam committis’ adrisissetque adulescens, utrumque iussit interfici, alterum, quia viam demonstravisset interimendi sui, alterum, quia dictum id risu adprobavisset. Atque eo facto sic doluit, nihil ut tulerit gravius in vita; quem enim vehementer amarat, occiderat. Sic distrahuntur in contrarias partis impotentium cupiditates. Cum huic obsecutus sis illi est repugnandum. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• dum nimium servat custos Iunonius Io,

ante suos annos occidit; illa dea est!

vidi ego conpedibus liventia crura gerentem,

unde vir incestum scire coactus erat.

poena minor merito. nocuit mala lingua duobus;

vir doluit, famae damna puella tulit.

crede mihi, nulli sunt crimina grata marito,

nec quemquam, quamvis audiat, illa iuvant. —Amores Ovidii Nasonis ^[3][2]

class.

• Haec omnia Liberalis nostri adfectum inclinant, adversus sua firmum et erectum. Nec sine causa concussus est: inexpectata plus adgravant; novitas adicit calamitatibus pondus, nec quisquam mortalium non magis quod etiam miratus est doluit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• sed Agrippinam et abegisse post divortium doluit et semel omnino ex occursu visam adeo contentis et [t]umentibus oculis prosecutus est, ut custoditum sit ne umquam in conspectum ei posthac veniret. cum Iulia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit et aliquanto gravius, ut etiam perpetuo secubaret, intercepto communis fili pignore, qui Aquileiae natus infans extinctus est. Drusum fratrem in Germania amisit, cuius corpus pedibus toto itinere praegrediens Romam usque pervexit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Ipse enim in medullis et in venis carnis suae doluit: constrictum animum et sensum habens, atque multam passionem corporis sufferens, ita quod in eo nulla securitas habitavit, sed in omnibus causis suis se culpabilem aestimavit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[6][2]

Fontes