domant

Discretiva

domant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domant	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	domō (domāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdomant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·mant — morphologica: dom-ant

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• obruerat tumulos inmensa licentia ponti,

pulsabantque novi montana cacumina fluctus.

maxima pars unda rapitur; quibus unda pepercit,

illos longa domant inopi ieiunia victu. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[1][2]

class.

• Non est itaque mirum, si maximus huius rei timor est cuius et varietas magna et apparatus terribilis est. Nam quemadmodum plus agit tortor, quo plura instrumenta doloris exposuit (specie enim vincuntur qui patientia restitissent); ita ex iis, quae animos nostros subigunt et domant, plus proficiunt, quae habent quod ostendant. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

Fontes