domare

Discretiva

domare dictio est in variis linguis:

• Italice: domare
• Suecice: domare

Formae affines

Latine

domāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	domō (domāre)
domāre	—	praesens	activa	infinitivus	domō

Appellatio pronuntiatusque

API: /doˈmaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·mā·re — morphologica: dom-are

Hispanice

domare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domare	prima singularis	futurum	activa	coniunctivus	domar †
domare	tertia singularis	futurum	activa	coniunctivus	domar †

Appellatio pronuntiatusque

API: [doˈmaɾe]

Syllabificatio phonetica: do·ma·re — morphologica: dom-are

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• iure igitur pereunt, cum rarefacta fluendo

sunt et cum externis succumbunt omnia plagis,

quando quidem grandi cibus aevo denique defit,

nec tuditantia rem cessant extrinsecus ullam

corpora conficere et plagis infesta domare. —De rerum natura Lucretii ^[1][2]

class.  (44/43 a.C.n.)

• Qui denique ex bestiis fructus aut quae commoditas, nisi homines adiuvarent, percipi posset? Nam et qui principes inveniendi fuerunt, quem ex quaque belua usum habere possemus, homines certe fuerunt, nec hoc tempore sine hominum opera aut pascere eas aut domare aut tueri aut tempestivos fructus ex iis capere possemus; ab eisdemque et, quae nocent, interficiuntur et, quae usui possunt esse, capiuntur. —De officiis Ciceronis ^[3][2]

class.

• Hac ira dum ventrem fame domare vellent, ipsa una membra totumque corpus ad extremam tabem venisse. Inde apparuisse ventris quoque haud segne ministerium esse, nec magis ali quam alere eum, reddentem in omnis corporis partes hinc quo vivimus vigemusque, divisum pariter in venas, maturum confecto cibo sanguinem. Comparando hinc quam intestina corporis seditio similis esset irae plebis in patres, flexisse mentes hominum. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Est praeterea genus apud illos praestabile, gymnosophistae vocantur. Hos ego maxime admiror, quod homines sunt periti non propagandae vitis nec inoculandae arboris nec proscindendi soli: non illi norunt arvum colere vel aurum colare vel equum domare vel taurum subigere vel ovem vel capram tondere vel pascere. —Florida Apulei ^[5][2]

Fontes