domari

Discretiva

domari dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Faeroice: dómari
• Islandice: dómari
• Nordica Antiqua: dómari

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domārī	—	praesens	passiva	infinitivus	domō (domāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doˈmaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·mā·rī — morphologica: dom-ari

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65…-8

Titus Livius -58…+17

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 20-13 a.C.n.)

• Romulus et Liber pater et cum Castore Pollux,

post ingentia facta deorum in templa recepti,

dum terras hominumque colunt genus, aspera bella

componunt, agros assignant, oppida condunt,

ploravere suis non respondere favorem

speratum meritis, diram qui contudit hydram

notaque fatali portenta labore subegit,

comperit invidiam supremo fine domari,

urit enim fulgore suo, qui praegravat artis

infra se positas; exstinctus amabitur idem. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci ^[1][2]

class.

• Et cum in agrum Pomptinum descendisset, quia neque in campis congredi nulla cogente re volebat, et prohibendo populationibus quos rapto vivere necessitas cogeret satis domari credebat hostem, locum idoneum stativis delegit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]

saec. I.

• Talis notae vitulos oportet, cum adhuc teneri sunt, consuescere manu tractari, ad praesepia religari, ut exiguus in domitura labor eorum et minus sit periculi. Verum nec ante tertium neque post quintum annum iuvencos domari placet, quoniam illa aetas adhuc tenera est, haec iam praedura. Eos autem, qui de grege feri comprehenduntur, sic subigi convenit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[4][2]

Fontes

3. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber VII, caput 25, [9] — domari