domas

Discretiva

domas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

domās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domās	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	domō (domāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdomaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: do·mās — morphologica: dom-as

Hispanice

domas

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domas	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	domar

Forma	Modus flexurae	originis
domas	forma pluralis	substantivi doma

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈdomas]

Syllabificatio phonetica: cu·ras — morphologica: dom-as

Lusitane

domas

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
domas	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	domar

Forma	Modus flexurae	originis
domas	forma pluralis	substantivi doma

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈdɔmɜs]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: do·mas — morphologica: dom-as

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• tu superos ipsumque Iovem, tu numina ponti

victa domas ipsumque, regit qui numina ponti:

Tartara quid cessant? cur non matrisque tuumque

imperium profers? agitur pars tertia mundi,

et tamen in caelo, quae iam patientia nostra est,

spernimur, ac mecum vires minuuntur Amoris. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[1][2]

class.

• Metus remitte, prospero regnum in statu est

domusque florens sorte felici viget.

sed tu beatis mitior rebus veni:

namque anxiam me cura sollicitat tui,

quod te ipse poenis gravibus infestus domas'. —Phaedra Senecae ^[3][2]

Fontes