donabas

Discretiva

donabas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnābās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːbaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·bās — morphologica: don-abas

Loci

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Quam mihi mittebas Saturni tempore lancem,

Misisti dominae, Sextiliane, tuae;

Et quam donabas dictis a Marte Kalendis,

De nostra prasina est synthesis empta toga.

Iam constare tibi gratis coepere puellae:

Muneribus futuis, Sextiliane, meis. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[1][2]

Fontes