donando

Discretiva

donando dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
dōnandō	—	—	activa	gerundium­	dativo	dōnō (dōnāre)
dōnandō	—	—	activa	gerundium­	ablativo	dōnō (dōnāre)

Forma	Modus flexurae	originis
dōnandō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi dōnandus
dōnandō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi dōnandus
dōnandō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi dōnandus
dōnandō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi dōnandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnan.doː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nan·dō — morphologica: don-and-o

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Proximus erat lateri spado, qui regem intuens «Quid mirum» inquit «est inania sepulchra esse regum, cum satraparum domus aurum inde egestum capere non possint? Quod ad me attinet, ipse hoc bustum antea non videram, sed ex Dareo ita accepi, III milia talentum condita esse cum Cyro. Hinc illa benignitas in te, ut, quod impune habere non poterat Orsines, donando etiam gratiam iniret.» —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1][2]

Fontes