donarem

Discretiva

donarem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnārem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·rem — morphologica: don-arem

Loci

Gaius Valerius Catullus –87…–54

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Multas per gentes et multa per aequora vectus

advenio has miseras, frater, ad inferias,

ut te postremo donarem munere mortis

et mutam - nequiquam! - alloquerer cinerem,

quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,

heu, miser indigne frater adempte mihi!

nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum

tradita sunt tristis munera ad inferias,

accipe fraterno multum manantia fletu,

atque in perpetuum, frater, ave atque vale! —Carmina Catulli ^[1][2]

Fontes