donarent

Discretiva

donarent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnārent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːrent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·rent — morphologica: don-arent

Loci

Titus Livius –58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Restiterunt tamen adversa invidia, usique sunt qua suis quisque, qua totius ordinis viribus. Ac primo temptata res est si dispositis clientibus absterrendo singulos a coitionibus conciliisque disicere rem possent. Universi deinde processere — quidquid erat patrum, reos diceres — precibus plebem exposcentes, unum sibi civem, unum senatorem, si innocentem absolvere nollent, pro nocente donarent. Ipse cum die dicta non adesset, perseveratum in ira est. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes