donares

Discretiva

donares dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dōnārēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnārēs	secunda singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːreːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·rēs — morphologica: don-ares

Hispanice

donares

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
donares	secunda singularis	futurum	activa	coniunctivus	donar

Appellatio pronuntiatusque

API: [doˈna.ɾes]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: do·na·res — morphologica: don-ares

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

P. Cornelius Tacitus 55–117

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

• Nunc mihi Quintus frater meus mitissimam tuam orationem, quam in senatu habuisses, perscripsit, qua inductus ad te scribere sum conatus et abs te, quantum tua fert voluntas, peto quaesoque, ut tuos mecum serves potius quam propter arrogantem crudelitatem tuorum me oppugnes. Tu, tuas inimicitias ut rei p. donares, te vicisti, alienas ut contra rem p. confirmes, adduceris? —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

saec. I.  (ca. 98 p.C.n.)

• Tu vero felix, Agricola, non vitae tantum claritate, sed etiam opportunitate mortis. Ut perhibent qui interfuere novissimis sermonibus tuis, constans et libens fatum excepisti, tamquam pro virili portione innocentiam principi donares. Sed mihi filiaeque eius praeter acerbitatem parentis erepti auget maestitiam, quod adsidere valetudini, fovere deficientem, satiari vultu complexuque non contigit. —Agricola P. Cornelii Taciti ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Facilius fuit, Aemiliane, ac multo gravius, tete ut ipsum diceres interfuisse et ex eo sacro coepisse dementire potius quam totum negotium quasi ludicrum pueris donares: puer cecidit, puer vidit. Num etiam puer aliqui incantavit? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[4][2]

Fontes