donaris

Discretiva

donaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nā·ris — morphologica: don-aris

Loci

Quintus Horatius Flaccus –65…–8

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 15 a.C.n. / 739 a.u.)

• tu seu donaris seu quid donare voles cui,

nolito ad versus tibi factos ducere plenum

laetitiae; clamabit enim: «pulchre, bene, recte»,

pallescet, super his etiam stillabit amicis

ex oculis rorem, saliet, tundet pede terram.

ut, qui conducti plorant in funere, dicunt

et faciunt prope plura dolentibus ex animo, sic

derisor vero plus laudatore movetur. —De arte poetica liber Q. Horatii Flacci ^[1][2]

Fontes