donem

Discretiva

donem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnem	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdoːnem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nem — morphologica: don-em

Loci

Marcus Valerius Martialis 40–103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 85–102 p.C.n.)

• Non donem tibi cur meos libellos

Oranti totiens et exigenti,

Miraris, Theodore? Magna causa est:

Dones tu mihi ne tuos libellos. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[1][2]

Fontes