donentur

Discretiva

donentur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dōnentur	tertia pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	dōnō (dōnāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnen.tur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nen·tur — morphologica: don-entur

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

M. Fabius Quintilianus ca. 35–100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

• accedit etiam, ut minor sit fides, minor auctoritas, multi denique reprehendant et dicant verecundiores esse praecones ludorum gymnicorum, qui cum ceteris coronas imposuerint victoribus eorumque nomina magna voce pronuntiarint, cum ipsi ante ludorum missionem corona donentur, alium praeconem adhibeant, ne sua voce se ipsi victores esse praedicent. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

saec. I.  (ca. 90–96 p.C.n.)

• Aliquando tamen permittendum quae ipsi scripserint dicere, ut laboris sui fructum etiam ex illa quae maxime petitur laude plurium capiant. Verum id quoque tum fieri oportebit cum aliquid commodius elimaverint, ut eo velut praemio studii sui donentur ac se meruisse ut dicerent gaudeant. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Fontes