dubitaris

Discretiva

dubitaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dubitāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	dubitō (dubitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /dubiˈtaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·bi·tā·ris — morphologica: dubit-aris

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (67 a.C.n. / 687 a.u.)

• Signa Megarica et Hermas, de quibus ad me scripsisti, vehementer exspecto. Quicquid eiusdem generis habebis, dignum Academia tibi quod videbitur, ne dubitaris mittere et arcae nostrae confidito. Genus hoc est voluptatis meae; quae γυµνασιώδη maxime sunt, ea quaero. Lentulus naves suas pollicetur. Peto abs te, ut haec diligenter cures. Thyillus te rogat et ego eius rogatu Εὐμολπιδῶν πάτρια. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

Fontes