ducibus

Discretiva

ducibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ducibus	casus dativus pluralis	substantivi dux
ducibus	casus ablativus pluralis	substantivi dux

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdu.ki.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·ci·bus — morphologica: duc-ibus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

C. Plinius Secundus 23–79

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Nihil est enim virtute amabilius, nihil quod magis alliciat ad diligendum, quippe cum propter virtutem et probitatem etiam eos, quos numquam vidimus, quodam modo diligamus. Quis est qui C. Fabrici, M’. Curi non cum caritate aliqua benevola memoriam usurpet, quos numquam viderit? quis autem est, qui Tarquinium Superbum, qui Sp. Cassium, Sp. Maelium non oderit? Cum duobus ducibus de imperio in Italia est decertatum, Pyrrho et Hannibale; ab altero propter probitatem eius non nimis alienos animos habemus, alterum propter crudelitatem semper haec civitas oderit. —Laelius de amicitia Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quoniam coepi sordidis exemplis uti, perseverabo; plus enim a se quisque exiget, si viderit hanc rem etiam a contemptissimis posse contemni. Catones Scipionesque et alios quos audire cum admiratione consuevimus supra imitationem positos putamus: iam ego istam virtutem habere tam multa exempla in ludo bestiario quam in ducibus belli civilis ostendam. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Piscium genus omne praecipua celeritate adolescit, maxime in Ponto. causa multitudo amnium dulces inferentium aquas. amiam vocant cuius incrementum singulis diebus intellegitur. cum thynnis haec et pelamydes in Pontum ad dulciora pabula intrant gregatim suis quaeque ducibus, et primi omnium scombri, quibus est in aqua sulpureus color, extra qui ceteris. Hispaniae cetarias hi replent, thynnis non commeantibus. —Naturalis historia Plinii ^[4]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• Sed cantet potius quam totam pervolet urbem

audax et coetus possit quae ferre virorum

cumque paludatis ducibus praesente marito

ipsa loqui recta facie siccisque mamillis.

haec eadem novit quid toto fiat in orbe,

quid Seres, quid Thraces agant, secreta novercae

et pueri, quis amet, quis diripiatur adulter;

dicet quis viduam praegnatem fecerit et quo

mense, quibus verbis concumbat quaeque, modis quot. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5][2]

Fontes

4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 19, [49] — ducibus