elaboraverit

Discretiva

elaboraverit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēlabōrāverit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	ēlabōrō (ēlabōrāre)
ēlabōrāverit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	ēlabōrō (ēlabōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːla.boːˈraːwe.rit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·la·bō·rā·ve·rit — morphologica: e-laborav-erit

Formae aliae

• (Syncop.) ēlabōrārit

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.  (1582 p.C.n.)

• Ipsum ea de causa dicimus: ut eorum curam attenuemus qui proprio ingenio aliena volunt ingenia metiri: Cuiusmodi est infortunatum genus illud, quod cum diutius in optimis philosophis elaboraverit: non eo usque proprium promovit animum, ne usque in finem cum proprio careat ingenio: semper utatur alieno; cui tamen magis quam iis qui propriam ignorantes paupertatem audent non audenda; compatiendum est et quadam ex parte (nisi ex incuria remaneat) est laudandus. —De umbris idearum Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes