errasse

Discretiva

errasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
errāsse	—	perfectum	activa	infinitivus	errō (errāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈraːsse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·rās·se — morphologica: err-asse

Formae aliae

• errāvisse

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Baeticae longitudo nunc a Castulonis oppidi fine Gadis CCL et a Murgi maritima ora XXV p. amplior, latitudo a Carteia Anam ora CCXXXIIII p. Agrippam quidem in tanta viri diligentia praeterque in hoc opere cura, cum orbem terrarum orbi spectandum propositurus esset, errasse quis credat et cum eo Divum Augustum? —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes