erraticae

Discretiva

erraticae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
errāticae	casus genitivus singularis · genus femininum	adiectivi errāticus
errāticae	casus dativus singularis · genus femininum	adiectivi errāticus
errāticae	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi errāticus
errāticae	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi errāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈraːtikae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·rā·ti·cae — morphologica: erratic-ae

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Silvestris sive erraticae inmenso plus effectus laudat Cato, adeo ut aridae quoque farinae in olfactorio collectae vel odore tantum naribus rapto vitia earum graveolentiamque sanari adfirmet. hanc alii petraeam vocant, inimicissimam vino, quam praecipue vitis fugiat aut, si non possit fugere, moriatur. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes