erraticum

Discretiva

erraticum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
errāticum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi errāticus
errāticum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi errāticus
errāticum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi errāticus
errāticum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi errāticus

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈraːtikum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·rā·ti·cum — morphologica: erratic-um

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Neque ex eodem genere possint dici neque ex alio intubi, hiemis hi patientiores virusque praeferentes, sed caule non minus grati. seruntur ab aequinoctio verno, plantae eorum ultimo vere transferuntur. est et erraticum intubum, quod in Aegypto cichorium vocant, de quo plura alias. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes