errator

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈraːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·rā·tor — morphologica: erra-tor

Notatio

← Latine: errō (errāre)

Nomen substantivum

errā|tor, -tōris masc.

1. Qui errat
2. (Translate) Maeander flumen

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	errātor	errātōrēs	I
gen.	errātōris	errātōrum	II
dat.	errātōrī	errātōribus	III
acc.	errātōrem	errātōrēs	IV
abl.	errātōre	errātōribus	VI
voc.	errātor	errātōrēs	V

Dictiones collatae

• errātrīx

Synonyma

1. ambulātor

Translationes

Qui errat	dilatare ▼

Qui errat	collabi ▲

Anglice: wanderer (en) Germanice: Umherirrer (de) m, der Umherirrende (de) m

Maeander flumen	dilatare ▼

Maeander flumen	collabi ▲

Anglice: Meander (en) Germanice: Mäander (de) m

Discretiva

errator dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
errātor	secunda singularis	futurum	passiva	imperativus	errō (errāre)
errātor	tertia singularis	futurum	passiva	imperativus	errō (errāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈraːtor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·rā·tor — morphologica: err-ator