explorandum

Discretiva

explorandum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
explōrandum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	explōrō (explōrāre)

Forma	Modus flexurae	originis
explōrandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi explōrandus
explōrandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi explōrandus
explōrandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi explōrandus
explōrandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi explōrandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈrandum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·ran·dum — morphologica: ex-plor-and-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Plinius minor 61-113

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• De Mustela, ut scribis, etsi magnum opus est. Eo magis delabor ad Clodiam. Quamquam in utroque Faberianum nomen explorandum est. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Nabis sicut primo adventu Romanae classis et traditione oppidorum maritimae orae conterritus erat, sic parva spe cum acquievisset Gytheo ab suis retento, postquam id quoque traditum Romanis audivit esse et, cum ab terra omnibus circa hostilibus nihil spei esset, a maria quoque toto se interclusum, cedendum fortunae ratus caduceatorem primum in castra misit ad explorandum si paterentur legatos ad se mitti. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]

saec. I.

• Et nunc tamen hoc adicio, esse quosdam agros, in quibus non aeque bene translata semina quam immota respondeant: sed istud rarissime accidere. Notandum item diligenter explorandum esse, quid quaeque ferat regio, quid quaeque recuset. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[4][2]

saec. I.

• Haec sunt prodita usque Meroen, ex quibus hoc tempore nullum prope utroque latere exstat. certe solitudines nuper renuntiavere principi Neroni missi ab eo milites praetoriani cum tribuno ad explorandum, inter reliqua bella et Aethiopicum cogitanti. intravere autem et eo arma Romana Divi Augusti temporibus duce P. Petronio, et ipso equestris ordinis praefecto Aegypti. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

saec. I.

• Explorandum igitur, quas causas laedendi adversarium adferant; nec id sat est inimicos fuisse, sed an desierint, an per hoc ipsum reconciliari velint, ne corrupti sint, ne paenitentia propositum mutaverint. —Institutio oratoria Quintiliani ^[6][2]

saec. I.

• Ibi Parmenio regi occurrit: praemiserat ad explorandum iter saltus, per quem ad urbem Isson nomine penetrandum erat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[7][2]

saec. II.

• Potest nos sollicitare lacus iste, ut committere illum mari velimus; sed plane explorandum est diligenter, ne si emissus in mare fuerit totus effluat certe, quantum aquarum et unde accipiat. —Epistulae Plini minoris ^[8][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quibus ipsis mox digressis, dum nocturnas tenebras lux diurna fugasset et dies et silentium fuge indicium dedissent, immissis duobus ad explorandum equitibus, nequid lateret insidiarum, castra hostium dux romanus ingreditur; quibus captis et direptis, cito agmine insecutus Hanibalem prope Venusiam attigit. —De viris illustribus Petrarcae ^[9][2]

Fontes

3. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXIV, caput 30, [1] — explorandum