exploraris

Discretiva

exploraris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·ris — morphologica: ex-plor-aris

Proprietates grammaticales²

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāris	secunda singularis	perfectum	activa	coniunctivus	explōrō (explōrāre)
explōrāris	secunda singularis	futurum exactum	activa	indicativus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·ris — morphologica: ex-plora[v-e]ris

Formae aliae

• explōrāveris

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tunc ego in verba fidentior: «Heus tu» inquam «qui sermonem ieceras priorem, ne pigeat te vel taedeat reliqua pertexere», et ad alium: «Tu vero crassis auribus et obstinato corde respuis quae forsitan vere perhibeantur. Minus hercule calles pravissimis opinionibus ea putari mendacia quae vel auditu nova vel visu rudia vel certe supra captum cogitationis ardua videantur; quae si paulo accuratius exploraris, non modo compertu evidentia verum etiam factu facilia senties. … » —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes