exploras

Discretiva

exploras dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Hispanice: explorás

Formae affines

Latine

explōrās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrās	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rās — morphologica: ex-plor-as

Francogallice

exploras

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
exploras	secunda singularis	perfectum	activa	indicativus	explorer

Appellatio pronuntiatusque

exploras

API: [ɛk.splɔˈʁa]

Syllabificatio phonetica: ex·plo·ras — morphologica: explor-as

Hispanice

exploras

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
exploras	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	explorar

Appellatio pronuntiatusque

API: [esˈplo.ɾas]

Syllabificatio phonetica: ex·plo·ras — morphologica: ex-plor-as

Lusitane

exploras

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
exploras	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	explorar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜiʃˈpło.ɾɜs]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ex·plo·ras — morphologica: ex-plor-as

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Quis tam est mitis quin exacerbescat? Tune, ultime, parentis tuae animum in istis scrutaris, oculos observas, suspiritus numeras, adfectiones exploras, tabulas intercipis, amorem revincis? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[1][2]

Fontes