explorasse

Discretiva

explorasse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

explōrāsse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāsse	—	perfectum	activa	infinitivus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈras.se/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rās·se — morphologica: ex-plora[v-i]sse

Formae aliae

• explōrāvisse

Francogallice

explorasse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explorasse	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	explorer

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɛk.splɔˈʁas]

Syllabificatio phonetica: ex·plo·rasse — morphologica: explor-asse

Lusitane

explorasse

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explorasse	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	explorar
explorasse	tertia singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	explorar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜiʃ.płuˈɾasɨ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ex·plo·ras·se — morphologica: explor-asse

Loci

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Neque vero infitiantur experimenta quoque esse necessaria, sed ne ad haec quidem aditum fieri potuisse nisi ab aliqua ratione contendunt: non enim quidlibet antiquiores viros aegris inculcasse, sed cogitasse quid maxime conveniret, et id usu explorasse, ad quod ante coniectura aliqua duxisset. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes