exploraverim

Discretiva

exploraverim dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāverim	prima singularis	perfectum	activa	coniunctivus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːwerim/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·ve·rim — morphologica: ex-plorav-erim

Formae aliae

• (Syncop.) explōrārim

Loci

Plinius minor 61-113

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Amo quidem effuse (ita officiis ita reverentia meruit), iudico tamen, et quidem tanto acrius quanto magis amo; tibique ut qui exploraverim spondeo, habiturum te generum quo melior fingi ne voto quidem potuit. —Epistulae Plini minoris ^[1][2]

Fontes