exploravimus

Discretiva

exploravimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrāvimus	prima pluralis	perfectum	activa	indicativus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈraːwimus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·vi·mus — morphologica: ex-plorav-imus

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Quod autem supra scriptum est in Q. Claudi verbis: ‘Propter magnitudinem atque inmanitatem facies’, id nos aliquot veteribus libris inspectis exploravimus atque ita esse, ut scriptum est, comperimus. —Noctes Atticae A. Gellii ^[1][2]

Fontes