exploremus

Discretiva

exploremus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
explōrēmus	prima pluralis	praesens	activa	coniunctivus	explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eks.ploːˈreːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·plō·rē·mus — morphologica: ex-plor-emus

Loci

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Agitedum ite mecum ut, dum lucis aliquid superest, quibus locis praesidia ponant, qua pateat hinc exitus, exploremus. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• Nunc ad fulmina revertamur. Quorum ars in haec tria dividitur : quemadmodum exploremus, quemadmodum interpretemur ; quemadmodum expiemus. Prima pars ad formulam pertinet, secunda ad divinationem, tertia ad propitiandos deos, quos bono fulmine rogare oportet, malo deprecari ; rogare, ut promissa firment; deprecari, ut remittant minas. —Naturales quaestiones Senecae ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Aliquid ergo plaudamus quaternorum temporum pedibus ordinatum atque contextum, quibus iste commixtus sit, et eodem modo sensu exploremus utrum nihil imparile offendat. Et ideo attende in hunc numerum propter judicandi facilitatem cum plausu tertio repetitum. —De musica Augustini ^[4][2]

Fontes