fabulare

Discretiva

fabulare dictio est in variis linguis:

• Italice: fabulare

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fābulāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	fābulō (fābulāre)
fābulāre	—	praesens	activa	infinitivus	fābulō
fābulāre	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	fābulor (fābulārī)

Forma	Modus flexurae	originis
fābulāre	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris
fābulāre	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris
fābulāre	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi fābulāris

Appellatio pronuntiatusque

API: /faːbuˈlaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fā·bu·lā·re — morphologica: fabular-e

Loci

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Nec dum talia dicente illo (oh! segne cerebellum), subibat animum quid presagii esset; ita michi persuaseram illum in somnio fabulare. —Epistole extravagantes Petrarcae ^[1][2]

Fontes