fabularis

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /faːbuˈlaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fā·bu·lā·ris — morphologica: fabular-is

Nomen adiectivum

fābulār|is, -is, -e ^[1][2][3]

1. Ad fabulas supradictas pertinens.^[4]

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	fābulāris	fābulāris	fābulāre	nom.	fābulārēs	fābulārēs	fābulāria
gen.	fābulāris	fābulāris	fābulāris	gen.	fābulārium	fābulārium	fābulārium
dat.	fābulārī	fābulārī	fābulārī	dat.	fābulāribus	fābulāribus	fābulāribus
acc.	fābulārem	fābulārem	fābulāre	acc.	fābulārēs	fābulārēs	fābulāria
abl.	fābulārī	fābulārī	fābulārī	abl.	fābulāribus	fābulāribus	fābulāribus
voc.	fābulāris	fābulāris	fābulāre	voc.	fābulārēs	fābulārēs	fābulāria

Dictiones collatae

• fābulātiō
• fābulātor

Synonyma

1. fābulōsus

Translationes

Ad fabulas supradictas pertinens	dilatare ▼

Ad fabulas supradictas pertinens	collabi ▲

Anglice: fabulous (en), fabular (en) Francogallice: fabuleux (fr) Germanice: fabulös (de), mythisch (de), sagenhaft (de) Hebraice: אַגָּדִי‎‎ (he) m ‎(agadī) Italice: favoloso (it)

Loci

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• maxime tamen curavit notitiam historiae fabularis usque ad ineptias atque derisum; nam et grammaticos, quod genus hominum praecipue, ut diximus, appetebat, eius modi fere quaestionibus experiebatur: ‘quae mater Hecubae, quod Achilli nomen inter virgines fuisset, quid Sirenes cantare sint solitae’. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[5][6]

Fontes