fabulari

Discretiva

fabulari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fābulārī	—	praesens	passiva	infinitivus	fābulō (fābulāre)
fābulārī	—	praesens	activa	infinitivus	fābulor

Forma	Modus flexurae	originis
fābulārī	casus dativus singularis	adiectivi fābulāris
fābulārī	casus ablativus singularis	adiectivi fābulāris

Appellatio pronuntiatusque

API: /faːbuˈlaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fā·bu·lā·rī — morphologica: fabular-i

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Atque ubi percontatus est quam diutinum puerperium et quam laboriosi nixus fuissent, puellamque defessam labore ac vigilia somnum capere cognovit, fabulari instituit prolixius et: Nihil, inquit, dubito quin filium lacte suo nutritura sit. —Noctes Atticae A. Gellii ^[1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Mentitus est qui Israeliticum regem filiumque eius occidisse se dixit, et facti innocens, mendacii penam luit. Ut periculum cesset, quantus est labor loqui, respondere, fabulari, fingere, comere verba, sententias librare, cogitare quid et qualiter dicas, quanque suaviter aerem, verberes (ita enim vocem ipsam diffiniunt), qualiter quoque non linguam modo, sed reliquum corpus, moveas (nam et huc se porrigit pars una rethorice), qualiter meditabundus humi frontem defigas, quam quorsumve manum porrigas, quo terram ferias pede? —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[3][2]

Fontes