finientem

Discretiva

finientem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fīnientem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii fīniēns
fīnientem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii fīniēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /fiːniˈen.tem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ni·en·tem — morphologica: fin-ient-em

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• His sextus accedit, qui superiorem partem mundi ab inferiore secernit; ut scis enim, dimidia pars mundi semper supra, dimidia infra est. Hanc lineam, quae inter aperta et occulta est (id est hunc circulum), Graeci ὁρίζοντα vocant, nostri finitorem esse dixerunt, alii finientem. Adiciendus est adhuc meridianus circulus, qui ὁρίζοντα rectis angulis secat. —Naturales quaestiones Senecae ^[1][2]

Fontes