finiens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfiːni.eːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ni·ēns — morphologica: fin-iens

Notatio

← Latine: fīniō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fīniēns	—	praesens	activa	participium	fīniō (fīnīre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	fīniēns	fīniēns	fīniēns	nom.	fīnientēs	fīnientēs	fīnientia
gen.	fīnientis	fīnientis	fīnientis	gen.	fīnientium	fīnientium	fīnientium
dat.	fīnientī	fīnientī	fīnientī	dat.	fīnientibus	fīnientibus	fīnientibus
acc.	fīnientem	fīnientem	fīniēns	acc.	fīnientēs fīnientīs	fīnientēs fīnientīs	fīnientia
abl.	fīniente fīnientī	fīniente fīnientī	fīniente fīnientī	abl.	fīnientibus	fīnientibus	fīnientibus
voc.	fīniēns	fīniēns	fīniēns	voc.	fīnientēs	fīnientēs	fīnientia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: finishing (en), terminating (en) Germanice: endend (de), begrenzend (de), beendend (de)

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ex his quidam circuli in transversa currunt et alios interventu suo scindunt. Necesse est autem tot aeris discrimina esse quot partes. Ergo ὁρίζων, sive finiens circulus, quinque illos orbes quos modo dixi fieri scindit et efficit decem partes, quinque ab ortu, quinque ab occasu. Meridianus circulus, qui in ὁρίζοντα incurrit, regiones duas adicit. Sic duodecim aer discrimina accipit et totidem facit ventos. —Naturales quaestiones Senecae ^[1][2]

Fontes