finitae

Discretiva

finitae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fīnītae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii fīnītus
fīnītae	casus dativus singularis · genus femininum	participii fīnītus
fīnītae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii fīnītus
fīnītae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii fīnītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /fiːˈniːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·nī·tae — morphologica: finit-ae

Loci

Titus Livius -58…+17

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 444 u.c.)

• tenuit Aemilia lex violentos illos censores, C. Furium et M. Geganium, qui quid iste magistratus in re publica mali facere posset indicarunt, cum ira finitae potestatis Mam. Aemilium, principem aetatis suae belli domique, aerarium fecerunt; tenuit deinceps omnes censores intra centum annorum spatium; tenet C. Plautium, collegam tuum iisdem auspiciis, eodem iure creatum. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Quin etiam vir iure magni nominis Democritus ne finitae quidem vitae satis certas notas esse proposuit, quibus medici credidissent: adeo illud non reliquit, ut certa aliqua signa futurae mortis essent. —De Medicina Celsi ^[3][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Et finitae quidem sunt partes duae quas haec professio pollicetur, id est ratio loquendi et enarratio auctorum, quarum illam methodicen, hanc historicen vocant. Adiciamus tamen eorum curae quaedam dicendi primordia quibus aetatis nondum rhetorem capientis instituant. —Institutio oratoria Quintiliani ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• nam et inferum claustra et salutis tutelam in deae manu posita, ipsamque traditionem ad instar voluntariae mortis et precariae salutis celebrari, quippe cum transactis vitae temporibus iam in ipso finitae lucis limine constitutos, quis tamen tuto possint magna religionis committi silentia, numen deae soleat elicere et sua providentia quodam modo renatos ad novae reponere rursus salutis curricula; —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[5][2]

Fontes