forat

Discretiva

forat dictio est in variis linguis:

• Catalane: forat
• Dacoromane: forat
• Occitane: forat

Dictiones similes

• Francogallice: forât

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	forō (forāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈforat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rat — morphologica: for-at

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Flendo Sinon orat, | Ithacus fallendo laborat,

Urbem flamma vorat, | machina claustra forat. —Carmina Burana variorum auctorum (Carmina amatoria, 102, 12. fl.1230)

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forat	—	perfectum	—	participium	fora

Appellatio pronuntiatusque

API: /foˈrat/

Syllabificatio phonetica: fo·rat — morphologica: for-at

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Vultur frigidae naturae est, et artes volucrum et bestiarum novit, et inter alias volucres velut propheta est, et in tanta altitudine volat, quanta humor terrae sursum ascendit, scilicet usque ad calorem aeris; et nullum volucrem laedit, et praecavet etiam ne ab aliis laedatur, atque cadaveribus pascitur, et etiam de terra illa interdum forat, quae sanguine animalium perfunditur, scilicet ubi animalia occiduntur. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[1][2]

Fontes