foro

Latine

forō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈforoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rō — morphologica: for-o

Verbum transitivum

for|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. Foramen facere

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
for-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	forō	forem		forābam	forārem	forābō
II. sing.	forās	forēs	forā!	forābās	forārēs	forābis	forātō!
III. sing.	forat	foret		forābat	forāret	forābit	forātō!
I. plur.	forāmus	forēmus		forābāmus	forārēmus	forābimus
II. plur.	forātis	forētis	forāte!	forābātis	forārētis	forābitis	forātōte!
III. plur.	forant	forent		forābant	forārent	forābunt	forantō!
Thema	Vox passiva
for-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	foror	forer		forābar	forārer	forābor
II. sing.	forāris	forēris	forāre!	forābāris	forārēris	forāberis	forātor!
III. sing.	forātur	forētur		forābātur	forārētur	forābitur	forātor!
I. plur.	forāmur	forēmur		forābāmur	forārēmur	forābimur
II. plur.	forāminī	forēminī	forāminī!	forābāminī	forārēminī	forābiminī	—
III. plur.	forantur	forentur		forābantur	forārentur	forābuntur	forantor!

Thema	Vox activa
forāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	forāvī	forāverim	forāveram	forāvissem	forāverō
II. sing.	forāvistī	forāveris	forāverās	forāvissēs	forāveris
III. sing.	forāvit	forāverit	forāverat	forāvisset	forāverit
I. plur.	forāvimus	forāverimus	forāverāmus	forāvissēmus	forāverimus
II. plur.	forāvistis	forāveritis	forāverātis	forāvissētis	forāveritis
III. plur.	forāvērunt	forāverint	forāverant	forāvissent	forāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	forāre	forāvisse	forātūrum, -am, -um esse	forāns		forātūrus, -a, -um­
Vox passiva	forārī	forātum, -am, -um esse	forātum īrī		forātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
forandī		forandus, -a, -um			forātum	forātū

Dictiones collatae

Synonyma

1. pertundō, pertundere

Dictiones derivatae

• forābilis
• forāmen, forāminis
• forāmentum
• forātus, forātūs

Composita

• efforō, efforāre
• perforō, perforāre
• superforō, superforāre
• trānsforō, trānsforāre

Translationes

Foramen facere	dilatare ▼

Foramen facere	collabi ▲

Anglice: bore (en) Germanice: bohren (de), durchbohren (de)

Discretiva

foro dictio est in variis linguis:

• Anglice: foro
• Esperantice: foro
• Finnice: foro
• Hispanice: foro
• Italice: foro
• Lusitane: foro

Formae affines

Latine

forō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
forō	casus dativus singularis	substantivi forus
forō	casus ablativus singularis	substantivi forus
forō	casus dativus singularis	substantivi forum
forō	casus ablativus singularis	substantivi forum

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈforoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rō — morphologica: for-o

Italice

foro

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
foro	prima singularis	praesens	activa	indicativus	forare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈforo/

Syllabificatio phonetica: fo·ro — morphologica: for-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ita summo discessu bonorum, pleno foro servorum xxv iudices ita fortes tamen fuerunt ut summo proposito periculo vel perire maluerint quam perdere omnia. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[6][7]

class.

• Nos facimus placitae late praeconia formae:

Nomen habet Nemesis, Cynthia nomen habet:

Vesper et Eoae novere Lycorida terrae:

Et multi, quae sit nostra Corinna, rogant.

Adde, quod insidiae sacris a vatibus absunt,

Et facit ad mores ars quoque nostra suos.

Nec nos ambitio, nec amor nos tangit habendi:

Contempto colitur lectus et umbra foro. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[8][7]

saec. I.

• Quae te causa trahit vel quae fiducia Romam,

Sexte? quid aut speras aut petis inde? refer.

‘Causas’ inquis ‘agam Cicerone disertior ipso

Atque erit in triplici par mihi nemo foro.’

Egit Atestinus causas et Civis - utrumque

Noras -; sed neutri pensio tota fuit. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[9][7]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Ecce iterum Crispinus, et est mihi saepe vocandus

ad partes, monstrum nulla virtute redemptum

a vitiis, aegrae solaque libidine fortes

deliciae, viduas tantum aspernatus adulter.

quid refert igitur, quantis iumenta fatiget

porticibus, quanta nemorum vectetur in umbra,

iugera quot vicina foro, quas emerit aedes

[nemo malus felix, minime corruptor et idem]

incestus, cum quo nuper vittata iacebat

sanguine adhuc vivo terram subitura sacerdos? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[10][7]

Fontes