forent

Discretiva

forent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	forō (forāre)
forent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	sum (esse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈforent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fo·rent — morphologica: for-ent

Francogallice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
forent	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	forer
forent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	forer

Appellatio pronuntiatusque

API: [fɔʁ]

Syllabificatio phonetica: forent — morphologica: for-ent

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Titus Livius -58/+17

C. Plinius Secundus 23-79

Quintus Curtius Rufus ca. 50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Praeterea nisi materies aeterna fuisset,

antehac ad nihilum penitus res quaeque redissent

de nihiloque renata forent quae cumque videmus. —De rerum natura Lucretii ^[1]

class. eheu, quid faciant, dice, homines cuive habeant fidem? certe tute iubebas animam tradere, inique, me inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent. —Carmina Catulli ^[2][3] class.

• Deploraverunt vastationem populationemque miserabilem agrorum: neque id se queri, quod hostilia ab hoste passi forent; esse enim quaedam belli iura, quae ut facere, ita pati sit fas: sata exuri, dirui tecta, praedas hominum pecorumque agi misera magis quam indigna patienti esse; verum enim vero id se queri, quod is qui Romanos alienigenas et barbaros vocet adeo omnia simul divina humanaque iura polluerit, ut priore populatione cum infernis deis, secunda cum superis bellum nefarium gesserit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4]

saec. I.

• Haut minora forent Capitolini decora, ni perdidisset illa exitu vitae. ante decem et septem annos bina ceperat spolia. primus omnium eques muralem acceperat coronam, sex civicas, XXXVII dona, XXIII cicatrices adverso corpore exceperat, P. Servilium magistrum equitum servaverat, ipse vulneratus umerum, femur. super omnia Capitolium summamque rem in eo solus a Gallis servaverat, si non regno suo servasset. —Naturalis historia Plinii ^[5][3]

saec. I.

• Tunc quidem ita se gessit, ut omnes ante eum reges et continentia et clementia vincerentur. Virgines reginas excellentis formae tam sancte habuit, quam si eodem quo ipse parente genitae forent; coniugem eiusdem, quam nulla aetatis suae pulchritudine corporis vicit, adeo ipse non violavit, ut summam adhibuerit curam, ne quis captivo corpori inluderet. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[6][3]

saec. I.

• Sunt et hodie clari eiusdem operis auctores, qui si omnia complexi forent, consuluissent labori meo: sed parco nominibus viventium; veniet eorum laudi suum tempus: ad posteros enim virtus durabit, non perveniet invidia. —Institutio oratoria Quintiliani ^[7]

Latinitas postclassica

saec. II.

• destinat hoc monstrum cumbae linique magister

pontifici summo. quis enim proponere talem

aut emere auderet, cum plena et litora multo

delatore forent? dispersi protinus algae

inquisitores agerent cum remige nudo,

non dubitaturi fugitivum dicere piscem

depastumque diu vivaria Caesaris, inde

elapsum veterem ad dominum debere reverti. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[8][3]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et tres sunt, quia si plures essent, eumdem ignem nimis ardere facerent, eumque circuitionibus suis confunderent; vel si pauciores forent, idem ignis, conveniente iuvamine destitutus, in ardore suo torpesceret. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[9][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• In conventionibus indutiarum hoc expressum est, ut per totum trimestre tempus Carthaginensium legatio nulla usquam alio quam Romam iret; quod si regum aut gentium legati ad eos interim venirent, non illos ante dimitterent, quam qui forent atque unde transmissi quid ve peterent seu quid dicerent in ipsius Scipionis notitiam pertulissent. —De viris illustribus Petrarcae ^[10]

Fontes

1. Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber primus, versus 542 — forent
4. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXXI, caput 30, [2] — forent
7. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber tertius, I. [21] — forent
10. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber De Publio Cornelio Scipione Africano Maiore. 10: [56] — forent