generali

Discretiva

generali dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

generālī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generālī	casus dativus singularis	adiectivi generālis
generālī	casus ablativus singularis	adiectivi generālis

Appellatio pronuntiatusque

API: /ge.neˈraːliː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·lī — morphologica: general-i

Dacoromane

generali

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generali	casus nominativus/accusativus pluralis · genus masculinum	adiectivi general
generali	casus genitivus/dativus pluralis · genus masculinum	adiectivi general
generali	casus nominativus/accusativus pluralis	substantivi general
generali	casus genitivus/dativus pluralis	substantivi general

Appellatio pronuntiatusque

API: /d͡ʒeneˈralʲ/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rali — morphologica: general-i

Italice

generali

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generali	forma pluralis	adiectivi generale
generali	forma pluralis	substantivi generale

Appellatio pronuntiatusque

API: /d͡ʒeneˈrali/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ra·li — morphologica: general-i

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Isidorus Hispalensis 560-636

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• “Propositum,” inquit, “artificis, propter quod ad faciendum aliquid accedit, causa est.” Ut sit causa, non est efficiens causa, sed superveniens. Hae autem innumerabiles sunt; nos de causa generali quaerimus. Illud vero non pro solita ipsis subtilitate dixerunt, totum mundum et consummatum opus causam esse. Multum enim interest inter opus et causam operis. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Nam ut in qualitate generali, in qua rectene factum quid an contra sit quaeritur, perpetua dominatur oratio, et quaestionem finitionis actiones plerumque satis explicant et omnia paene in quibus de facto constat aut coniectura artificiali ratione colligitur: ita in iis causis, quae sunt frequentissimae, quae vel solis extra artem probationibus vel mixtis continentur, asperrima in hac parte dimicatio est, nec alibi dixeris magis mucrone pugnari. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Morbi generali vocabulo omnes passiones corporis continentur; quod inde veteres morbum nominaverunt, ut ipsa appellatione mortis vim, quae ex eo nascitur, demonstrarent. Inter sanitatem autem et morbum media est curatio, quae nisi morbo congruat, non perducit ad sanitatem. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Est igitur motus ‘actus existentis in potentia secundum quod huiusmodi’, id est actus mobilis secundum quod mobile. Cui definitioni generali subalternantur specierum motus speciales definitiones. Est nempe generatio actus generabilis secundum quod generabile, augmentatio augmentabilis secundum quod augmentabile, alteratio alterabilis secundum quod alterabile, latio secundum locum mutabilis secundum quod loco mutabile. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni ^[5][2]

Fontes