generandum

Discretiva

generandum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
generandum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	generō (generāre)

Forma	Modus flexurae	originis
generandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi generandus
generandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi generandus
generandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi generandus
generandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi generandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈrandum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ran·dum — morphologica: gener-and-um

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• sed ad generandum paucis animalium minor fertilitas. qua de causa intervalla admissurae dantur, nec tamen quindecim initus eiusdem anni valet tolerare. equarum libido extinguitur iuba tonsa. gignunt annis omnibus ad quadragesimum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes