genero

Latine

generō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgeneroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rō — morphologica: gener-o

Notatio

← Latine: genus

Verbum transitivum

gener|ō, -āre, -āvī, -ātum ^{[1][2][3][4][5]}

1. (De hominibus animalibusque) gignere, genere, procreare
2. (De quacumque terrae aut alius rei vi generatrice) producere
3. (Translatē) animo invenire et parere

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
gener-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	generō	generem		generābam	generārem	generābō
II. sing.	generās	generēs	generā!	generābās	generārēs	generābis	generātō!
III. sing.	generat	generet		generābat	generāret	generābit	generātō!
I. plur.	generāmus	generēmus		generābāmus	generārēmus	generābimus
II. plur.	generātis	generētis	generāte!	generābātis	generārētis	generābitis	generātōte!
III. plur.	generant	generent		generābant	generārent	generābunt	generantō!
Thema	Vox passiva
gener-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	generor	generer		generābar	generārer	generābor
II. sing.	generāris	generēris	generāre!	generābāris	generārēris	generāberis	generātor!
III. sing.	generātur	generētur		generābātur	generārētur	generābitur	generātor!
I. plur.	generāmur	generēmur		generābāmur	generārēmur	generābimur
II. plur.	generāminī	generēminī	generāminī!	generābāminī	generārēminī	generābiminī	—
III. plur.	generantur	generentur		generābantur	generārentur	generābuntur	generantor!

Thema	Vox activa
generāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	generāvī	generāverim	generāveram	generāvissem	generāverō
II. sing.	generāvistī	generāveris	generāverās	generāvissēs	generāveris
III. sing.	generāvit	generāverit	generāverat	generāvisset	generāverit
I. plur.	generāvimus	generāverimus	generāverāmus	generāvissēmus	generāverimus
II. plur.	generāvistis	generāveritis	generāverātis	generāvissētis	generāveritis
III. plur.	generāvērunt	generāverint	generāverant	generāvissent	generāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	generāre	generāvisse	generātūrum, -am, -um esse	generāns		generātūrus, -a, -um­
Vox passiva	generārī	generātum, -am, -um esse	generātum īrī		generātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
generandī		generandus, -a, -um			generātum	generātū

Dictiones collatae

• generālis, generāle, generāliter
• generātim
• genesis, genesālia (neut. plur.)

Dictiones derivatae

• generābilis, generābile
• generāscō, generāscere
• generātiō
• generātor, generātrīx, generātōrius
• generātus, generātūs

Composita

• aggenerō, aggenerāre
• congenerō, congenerāre, congenerātus
• dēgenerō, dēgenerāre, dēgenerātiō
• ingenerō, ingenerāre
• prōgenerō, prōgenerāre, prōgenerātiō
• regenerō, regenerāre, regenerātiō, regenerātrīx

Translationes

Gignere, genere, procreare (de hominibus animalibusque)	dilatare ▼

Gignere, genere, procreare (de hominibus animalibusque)	collabi ▲

Anglice: beget (en), breed (en); descend (en) (formae passivae) Germanice: zeugen (de), erzeugen (de), gebären (de); abstammen (de) (formae passivae)

Producere (de quacumque terrae aut alius rei vi generatrice)	dilatare ▼

Producere (de quacumque terrae aut alius rei vi generatrice)	collabi ▲

Anglice: produce (en), make (en), generate (en) Germanice: hervorbringen (de), schaffen (de), machen (de), erzeugen (de)

Animo invenire et parere	dilatare ▼

Animo invenire et parere	collabi ▲

Anglice: invent (en) Germanice: erfinden (de)

Discretiva

genero dictio est in variis linguis:

• Italice: genero

Dictiones similes

• Hispanice: generó, género
• Lusitane: género

Formae affines

Latine

generō

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generō	casus dativus singularis	substantivi gener
generō	casus ablativus singularis	substantivi gener

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgeneroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rō — morphologica: gener-o

Hispanice

genero

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
genero	prima singularis	praesens	activa	indicativus	generar

Appellatio pronuntiatusque

API: [xeˈneɾo]

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ro — morphologica: gener-o

Italice

genero

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
genero	prima singularis	praesens	activa	indicativus	generare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈd͡ʒɛnero/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ro — morphologica: gener-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Marcus Valerius Martialis 40-103

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n.)

• Is soceri instituto, quem, quia cooptatus in augurum conlegium non erat, non admodum diligebat, praesertim cum ille Q. Scaevolam sibi minorem natu generum praetulisset — cui tamen Laelius se excusans non genero minori dixit se illud, sed maiori filiae detulisse —, is tamen instituto Laeli Panaetium audiverat. —Brutus Ciceronis ^[6][7]

class.

• at tu ne pugna cum tali coniuge virgo!

non aequomst pugnare, pater cui tradidit ipse,

ipse pater cum matre, quibus parere necessest.

virginitas non tota tuast, ex parte parentumst,

tertia pars patrist, pars est data tertia matri,

tertia sola tuast: noli pugnare duobus,

qui genero suo iura simul cum dote dederunt. —Carmina Catulli ^[8][7]

class.  (41 p.C.n.)

• Numquid enim singuli aut pauci rupere legem? undique velut signo dato ad fas nefasque miscendum coorti sunt:

non hospes ab hospite tutus,

non socer a genero; fratrum quoque gratia rara est;

imminet exitio vir coniugis, illa mariti;

lurida terribiles miscent aconita novercae,

filius ante diem patrios inquirit in annos. —De ira libri III Senecae ^[9][7]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Ne sententia quidem velut fatigatum intentione stomachum iudicis reficere dissuaserim, maxime quidem brevi interiectione, qualis est illa: «fecerunt servi Milonis quod suos quisque servos in tali re facere voluisset», interim paulo liberiore, qualis est illa: «nubit genero socrus nullis auspicibus, nullis auctoribus, funestis ominibus omnium». —Institutio oratoria Quintiliani ^[10][7]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Pompeio dederit licet senatus

Et Caesar genero sacros honores,

Quorum pacificus ter ampliavit

Ianus nomina: Silius frequentes

Mavult sic numerare consulatus. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[11][7]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quid autem durissimi duces aliud militibus suis in acie responderent, quando mitissimus principum Augustus domi in pace «querentem de inopia et caritate vini populum, severissima oratione compescuit» ut Tranquillus ait, «satis provisum ab Agrippa genero suo» dicens, «perductis plurimis aquis ne homines sitirent»? —Epistole familiares Petrarcae ^[12][7]

Fontes