generarent

Discretiva

generarent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
generārent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	generō (generāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːrent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·rent — morphologica: gener-arent

Loci

Quintus Curtius Rufus fl. 50

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Inter haec rex, quibus matura erat missio, electis nongentis fere bina talenta equiti dedit, pediti terna denarium milia monitosque, ut liberos generarent, remisit domum. Ceteris gratiae actae, quod ad reliqua belli navaturos operam pollicebantur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• conceptum ex equo secutus asini coitus abortu perimit, non item asini equus. feminas a partu optime septimo die inpleri observatum, mares fatigatos melius inplere. quae non prius, quam dentes quos pullinos appellant iaciat, conceperit, sterilis intellegitur et quae non primo initu generare coeperit. equo et asina genitos mares hinnulos antiqui vocabant contraque mulos quos asini et equae generarent. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Cur igitur nefas est reperiri aliquid a nobis, quod ante non fuerit? An illi rudes sola mentis natura ducti sunt in hoc ut tam multa generarent, nos ad quaerendum non eo ipso concitemur, quod certe scimus invenisse eos qui quaesierunt? —Institutio oratoria Quintiliani ^[4][2]

Fontes