generata

Discretiva

generata dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

generāta

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generāta	casus nominativus singularis · genus femininum	participii generātus
generāta	casus vocativus singularis · genus femininum	participii generātus
generāta	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii generātus
generāta	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii generātus
generāta	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii generātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·ta — morphologica: generat-a

generātā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generātā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii generātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːtaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tā — morphologica: generat-a

Italice

generata

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generata	forma singularis · genus femininum	adiectivi generato

Appellatio pronuntiatusque

API: /d͡ʒeneˈrata/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ra·ta — morphologica: generat-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Valerius Martialis 40-103

Caelius Aurelianus fl.400

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (52-51 a.C.n.)

• Idemque quom caelum, terras, maria rerumque omnium naturam perspexerit, eaque unde generata quo recursura, quando, quo modo obitura, quid in iis mortale et caducum, quid divinum aeternumque sit viderit, ipsumque ea moderantem et regentem deum paene prenderit, seseque non oppidi circumdatum moenibus popularem alicuius definiti loci, sed civem totius mundi quasi unius urbis agnoverit, in hac ille magnificentia rerum, atque in hoc conspectu et cognitione naturae, dii inmortales, qualem se ipse noscet! —De legibus Ciceronis ^[1][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Non sum de fragili dolatus ulmo,

Nec quae stat rigida supina vena,

De ligno mihi quolibet columna est,

Sed viva generata de cupressu:

Quae nec saecula centiens peracta

Nec longae cariem timet senectae.

Hanc tu, quisquis es, o malus, timeto.

Nam si vel minimos manu rapaci

Hoc de palmite laeseris racemos,

Nascetur, licet hoc velis negare,

Inserta tibi ficus a cupressu. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. V.

• vel atriplex, quam Graeci andraphasin vocant, itemque urticam. iubendi praeterea aegrotantes magis supra latus iacere, si in superioribus a diaphragmate partibus collectio fuerit generata. cavenda etenim supina iacendi positio, siquidem extenta arteria angustetur, quo et magna difficultas spirationis fiat et minima liquidorum exclusio perficiatur. —Tardarum passionum libri V Caelii Aureliani ^[4]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Alii a defectu partium, in quibus altera pars plurimum deficit ab altera, ut manus a manu, vel pes a pede. Alii a decisione, ut sine manu aut capite generata, quos Graeci steresios vocant. Alia praenumeria, quando solum caput aut crus nascitur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[5][2]

Fontes

4. Caelius Aurelianus, Tardarum passionum libri V (Corpus medicorum latinorum, VI.1, ed. Gerhard Bendz, Berolini in aedibus Academiae Scientiarum, Pars I: MXM, Pars II: MMII). Liber quintus, De vomicis sive internis collectionibus, quas Graeci empyemata vocant, p. [117] — generata