generato

Discretiva

generato dictio est in variis linguis:

• Italice: generato

Formae affines

Latine

generātō

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
generātō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	generō (generāre)
generātō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	generō (generāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tō — morphologica: gener-ato

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
generātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii generātus
generātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii generātus
generātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii generātus
generātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii generātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tō — morphologica: generat-o

Italice

generato

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
generato	—	perfectum	—	participium	generare

Appellatio pronuntiatusque

API: /d͡ʒeneˈrato/

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ra·to — morphologica: generat-o

Loci

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• «Regina caeli, – sive tu Ceres alma frugum parens originalis, quae, repertu laetata filiae, vetustae glandis ferino remoto pabulo, miti commonstrato cibo nunc Eleusiniam glebam percolis, seu tu caelestis Venus, quae primis rerum exordiis sexuum diversitatem generato Amore sociasti et aeterna subole humano genere propagato nunc circumfluo Paphi sacrario coleris, seu Phoebi soror, … » —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1][2]

Fontes