generatum

Discretiva

generatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
generātum	—	—	—	supinum­	accusativo	generō (generāre)

Forma	Modus flexurae	originis
generātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii generātus
generātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii generātus
generātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii generātus
generātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii generātus
generātum	casus accusativus singularis	substantivi generātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈraːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·tum — morphologica: generat-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (52-51 a.C.n.)

• Marcus: Non faciam longius. Huc enim pertinet: animal hoc providum, sagax, multiplex, acutum, memor, plenum rationis et consilii, quem vocamus hominem, praeclara quadam condicione generatum esse a supremo deo. Solum est enim ex tot animantium generibus atque naturis particeps rationis et cogitationis, quom cetera sint omnia expertia. Quid est autem, non dicam in homine, sed in omni caelo atque terra, ratione divinius? Quae quom adolevit atque perfecta est, nominatur rite sapientia. —De legibus Ciceronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Huius concupiscentiae reatum regeneratio sola dimittit: ac per hoc generatio trahit. Ergo quod generatum est, regeneretur, ut similiter, quia non potest aliter, quod tractum est remittatur. Ut enim quod dimissum est in parente, trahatur in prole, miris quidem modis fit, sed tamen fit. —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Alia, quae in parte transfigurantur, sicut qui leonis habent vultum vel canis, vel taurinum caput aut corpus, ut ex Pasiphaë memorant genitum Minotaurum; quod Graeci ἑτερομορφίαν vocant. Alia, quae ex omni parte transfigurantur in alienae creationis portentum, ut ex muliere vitulum dicit historia generatum. Alia, quae sine transfiguratione mutationem habent locorum, ut oculos in pectore vel in fronte, aures supra tempora: vel sicut Aristoteles tradidit quendam in sinistra parte iecur, in dextera splenem habuisse. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[4][2]

Fontes