gladius

Latine

Appellatio pronuntiatusque

•    

  
   API: /ˈgla.di.us/ (classice)

Formae aliae

• † gladium (-ii, neut.)

Notatio

Ab una lingua Celtica, a lingua prisca Indoeuropaea *klad-io-, a *kel- “caedere”.

Nomen substantivum

glăd|ius, -iī masc.

1. √ Ensis; species armorum offensivorum, qui laminam longam et plerumque acies et mucrone acuto habet.
2. Caedes, mors.
3. Pugna gladiatoria.
4. → xiphias
5. Phallus

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	glădius	glădiī glădī	I
gen.	glădiī glădī	glădiōrum	II
dat.	glădiō	glădiīs	III
acc.	glădium	glădiōs	IV
abl.	glădiō	glădiīs	VI
voc.	glădī	glădiī glădī	V

Dictiones derivatae

• gladiator

Collocationes

• gladius vomeris
• vive gladio, peri gladio

Translationes

Anglice

sword ☞^en

Danice

sværd n ☞^da

Finnice

miekka ☞^fi

Francogallice

épée f ☞^fr

Germanice

Schwert n ☞^de

Lusitane

espada f ☞^pt

Polonice

miecz m ☞^pl

Ruthenice

меч m ☞^ru