gradui

Discretiva

gradui dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
graduī	casus dativus singularis	substantivi gradus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgradu.iː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: gra·duī — morphologica: grad-ui

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Nicolaus Copernicus 1473–1543

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Suspice igitur atque insili quarto gradui, ex quo bonitas incipit, atque omnis vera laudatio. —De quantitate animae Augustini ^[1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Cum ergo eousque nos pervenisse videmus: ubi rectas & ambitiosae differentia sensum prorsus evadit tanquam una linea factarum, non dubitamus ipsius dodrantis unius gradus 1309, aequa ratione ipsi gradui & reliquis partibus subtensas accommodare, ut tribus partibus adiecto quadrante constituamus unum gradum partium 1745, dimidium gradum partium 872 atque trientis partis 582 proxime. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici ^[3][2]

Fontes