graduum

Discretiva

graduum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
graduum	casus genitivus pluralis	substantivi gradus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgradu.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: gra·du·um — morphologica: grad-uum

Loci

Vitruvius ca. -30/-22

Aulus Gellius ca. 130-170

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Crassitudines autem eorum graduum ita finiendas censeo, ut neque crassiores dextante nec tenuiores dodrante sint conlocatae; sic enim durus non erit ascensus. Retractiones autem graduum nec minus quam sesquipedales nec plus quam bipedales faciendae videntur. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Praesertim cum brevitas tam angusti fretus, qui terram Africam Hispaniamque interfluit, elegantissime transgressionis vocabulo, quasi paucorum graduum spatium, definita sit. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Minores autem non dicimus, nisi quotiens graduum deficit nomen, ut puta filius, nepos, pronepos, abnepos, adnepos, trinepos. Ubi isti gradus defecerint, merito iam dicimus minores, sicut et maiores dicimus, post patris, avi, proavi, abavi, atavi, tritavique vocabulum. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[4][2]

Fontes