grammatica

Latine

Formae aliae

• ars grammatica
• grammatica, -ōrum n.
• grammaticē, -ēs f.

Notatio

← Graeca Antiqua: γραμματική τέχνη (grammatikē tekhnē, ars grammatica) ← γράμμα (gramma, littera) ← γράφω (graphō, scribo) ← lingua prisca Indoeuropaea *gerebh-.

Nomen substantivum

grammatic|a, -ae f

1. Ars et systema regularum quae ad correctionem linguae attinent.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	grammatica	grammaticae	I
gen.	grammaticae	grammaticārum	II
dat.	grammaticae	grammaticīs	III
acc.	grammaticam	grammaticās	IV
abl.	grammaticā	grammaticīs	VI
voc.	grammatica	grammaticae	V

Dictiones derivatae

• grammaticus
• grammaticē (adverbium)
• grammaticālis

Translationes

Ars et systema regularum linguae

Anglice: grammar (en) Dacoromane: gramatică (ro) Esperantice: gramatiko (eo) Finnice: kielioppi (fi)

Germanice: Grammatik (de) f, Sprachlehre (de) f Persice: دستور زبان‎‎ (fa) ‎(dastur-e zabân) Suecice: grammatik (sv) c

Discretiva

grammatica dictio est in variis linguis:

• Batave: grammatica
• Italice: grammatica

Dictiones similes

• Dacoromane: gramatică
• Hispanice: gramática
• Lusitane: gramática
• Occitane: gramatica