lingua

Latine

Vicipaedia articulum habet de lingua.

Appellatio pronuntiatusque

lingua

API: /ˈlingwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lin·gua — morphologica: lingu-a

Notatio

← A lingua prisca Indoeuropaea *dnǵhū-. Vide radicem lingu.

Nomen substantivum

lingu|a, -ae fem.

1. √ Viscus quod in solo oris situm est in plerisque chordatis, et quod nexum est cum osse hyoideum.
2. Potestas locutionis; locutio.
   1. (poëtice) Vox animalium, etc.
3. Sermo; omnes dictiones quae adhibentur a quadam natione; ut, lingua Latina.
   1. Dialectos.
4. Planta, fortasse speciei Asplenium scoloplendrium.
5. Promontorii genus non excellentis sed molliter in planum devexi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	lingua	linguae	I
gen.	linguae	linguārum	II
dat.	linguae	linguīs	III
acc.	linguam	linguās	IV
abl.	linguā	linguīs	VI
voc.	lingua	linguae	V

Usus

Anglice [1] tongue ☞en — the tongue is a bundle of muscles, “lingua fasciculus musculorum est” [3] language ☞en — the Latin language (seu hic tantum Latin), “lingua Latina”

Translationes

Viscus quod in solo oris situm est	dilatare ▼

Viscus quod in solo oris situm est	collabi ▲

Anglice: tongue (en) Anglica Antiqua: tunge (ang) f Britonice: teod (br) f Catalane: llengua (ca) f Croate: jezik (hr) m Dacoromane: limbă (ro) f Esperantice: lango (eo) Finnice: kieli (fi) Franconice: tunga (frk) f Germanice: Zunge (de) f Graeca Antiqua: γλῶσσα f ‎(glôssa) Neograece: γλώσσα (el) f ‎(glóssa) Hispanice: lengua (es) f Italice: lingua (it) f Lusitane: língua (pt) f Turcice: dil (tr)

Potestas locutionis	dilatare ▼

Potestas locutionis	collabi ▲

Anglice: speech (en) Catalane: llengua (ca) f Dacoromane: limbaj (ro) n, vorbire (ro) f Germanice: Sprache (de) f, Sprachfähigkeit (de) f, Sprechen (de) n Italice: favella (it), parola (it) f

Sermo, omnes dictiones quae adhibentur a quadam natione	dilatare ▼

Sermo, omnes dictiones quae adhibentur a quadam natione	collabi ▲

Anglice: language (en) Anglica Antiqua: sprǣc (ang) f Britonice: yezh (br) f Catalane: llengua (ca) f Croate: jezik (hr) m Dacoromane: limbă (ro) f Esperantice: lingvo (eo) Finnice: kieli (fi) Francogallice: langue (fr) f Germanice: Sprache (de) f Graeca Antiqua: γλῶσσα (grc) f ‎(glôssa) Neograece: γλώσσα (el) f ‎(glóssa) Hispanice: idioma (es) f Italice: lingua (it) f Lusitane: língua (pt) f Turcice: dil (tr), lisan (tr) Vietnamice: ngôn ngữ (vi), tiếng (vi), tiếng nói (vi)

Discretiva

lingua dictio est in variis linguis:

• Anglice: lingua
• Corse: lingua
• Gallaice: lingua
• Interlingua: lingua
• Italice: lingua
• Iudaeohispanice: lingua
• Raetice: lingua
• Sicule: lingua

Dictiones similes

• Lusitane: língua

Formae affines

Latine

linguā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
linguā	casus ablativus singularis	substantivi lingua

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈlingwaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: lin·guā — morphologica: lingu-a