iaceres

Discretiva

iaceres dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
iacerēs	secunda singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	iaciō (iacere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈja.ke.reːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·tra·he·rēs — morphologica: iac-eres

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quae bene cum videas, rationem reddere possis

tute tibi atque aliis, quo pacto per loca sola

saxa paris formas verborum ex ordine reddant.

palantis comites com montis inter opacos

quaerimus et magna dispersos voce ciemus.

sex etiam aut septem loca vidi reddere vocis,

unam cum iaceres: ita colles collibus ipsi

verba repulsantes iterabant dicta referri. —De rerum natura Lucretii ^[1][2]

Fontes